مرگ در ونیز

داستان «مرگ در ونیز» دربارهٔ نویسنده‌ای مشهور و آلمانی به نام «گوستاو آشنباخ» است که به ونیز سفر می‌کند تا از خستگی و مهم‌تر از آن، از مرض ناتوانی نوشتن فرار کند. در ونیز، او عاشق پسری نوجوان می‌شود. این عشق از نظر جنسی و هنری برای آشنباخ بسیار مهم است و او با تماشای آن پسرک در ساحل ونیز، شور و شعفی در خود احساس می‌کند و این کارِ تکراری او می‌شود.

داستان به‌تدریج تبدیل به تعاملی بین زیبایی هنری و جمال جسمانی پسرک شده و آشنباخ نیز درگیر تضادهای عمیقی درون خود می‌شود. این کتاب به بررسی موضوعاتی مانند انحطاط، هویت، عشق و مرگ می‌پردازد و زیبا و شاعرانه توصیف می‌کند چگونه عشق آنشباخ به‌آرامی او را به درون گرداب نابودی می‌کشد.

مرگ در ونیز یکی از مهمترین آثار ادبی دورهٔ نمادین است و از نظر نقد ادبی و فلسفی، فراوان تحلیل شده است. این داستان یکی از کتاب‌های برجسته توماس مان و یکی از شاهکارهای ادبی قرن بیستم شناخته می‌شود.

درباره ترجمه کتاب مرگ در ونیز

• مرگ در ونیز نوشته توماس مان به بیش از 50 زبان زنده دنیا ترجمه شده است.
• مرگ در ونیز در ایران توسط حسن نکوروح در نشر نگاه و محمود حدادی در نشر افق به زبان فارسی ترجمه شده است.

امتیاز مرگ در ونیز در گودریدز

• تعداد نظرات: 3,675
• تعداد امتیازدهی: 53,727
• میانگین امتیاز (از 5): 3.71

نقل قول های کوتاه و جذاب از کتاب مرگ در ونیز

• عجیب‌تر و دشوارتر از رابطه انسان‌هایی که تنها به نگاه هم‌دیگر را می‌شناسند، هیچ نیست ــ انسان‌هایی که هر روز و هر ساعت به هم برمی‌خورند، به هم نگاه می‌کنند و در همان حال از اجبار آداب یا تصور بیهوده ناچارند، بدون کلامی یا سلامی به وضعیت بیگانگی و بی‌ارتباطی‌شان با هم ادامه دهند.

• از تنهایی زیبایی پدید می‌آید، زیبایی شگفت‌انگیز و افسون‌ساز، شعر. ولی تنهایی نتایج مردود و ناپسندی هم به بار می‌آورد، پوچی ناخوش‌آیند و نامجاز
• انسان به انسان دیگر احترام می‌گذارد و دوستش دارد تا آنگاه که از قضاوت درباره‌اش ناتوان است و شیفتگی محصول شناخت ناقص است.
• تقریبا هر آنچه بزرگ است، بزرگی‌اش از ستیز با موانع، ستیز با غم و درد، فقر، تنهایی، ضعف جسمانی، گمراهی به تباهی، هیجانات روحی و هزاران مشکل دیگر به وجود آمده است.
• دنیا اثر زیبا را می‌بیند ولی از موجبات و شرایط خلق آن بی‌خبر است. چون پی بردن به چشمه‌هایی که نویسنده را از آنها الهام برمی‌خیزد، اغلب مردمان را به پریشانی می‌افکند، به‌وحشت می‌اندازد و تاثیر هنر والا را از میان می‌برد.
• او دریا را دوست داشت به دلایلی که از اعماق روحش برمی‌خواست: به‌خاطر نیازش که نیاز هنرمند پرکار بود، هنرمندی که از گوناگونی طاقت‌فرسای پدیده‌ها در یکسانی پرهیبت طبیعت پناه می‌جوید ــ به خاطر تمایلی ممنوع که درست در جهت خلاف وظیفه‌اش بود. از همین‌رو از نیروی وسوسه برخوردار، تمایل به بی‌کرانه بی‌پیکر، به بی‌نهایت، به‌عدم.

نظر خوانندگان درباره کتاب مرگ در ونیز چیست؟

در بخشی از نظر یکی از خوانندگان گودریدز می‌خوانیم:

برای زندگی، به هدفی می‌چسبیم. هدف ممکن است واضح یا مبهم، جاندار یا بی‌جان، آشکار یا پنهان، پایدار یا بی‌ثبات باشد.

بنابراین جای تعجب نیست که حتی گوستاو آشنباخ با وجود شهرت و منزلتی که دارد، در وضعیت روانی تازه‌ای که پیدا کرده، به دنبال هدفی باشد. هیچ چیز برای یک نویسنده، فاجعه‌بارتر از این نیست که به فلاتی برخورد کند که از آنجا همه آثار قبلی، رؤیایی دور به نظر برسد و هوای کنونی چیزی را برای تخیل بارور نکند. در جستجوی این هدف دست‌نیافتنی، پس از اینکه بسیاری از هدف‌ها را کنار گذاشت، در ونیز در هتلی عجیب‌وغریب توقف و پنجره اتاقش را به سمت دریا باز می‌کند و آرامش و وحشی بودن دریا را دعوت می‌کند تا شیشه‌های زنگ زده ذهنش را با امواج الهام‌بخش بشوید.

جملاتی از کتاب که شاید انگیزه خواندن باشند

در جایی از کتاب دربارهٔ نقش تنهایی در آدمی می‌خوانیم:

در جایی دیگر نیز می‌خوانیم:

دربارهٔ نویسندهٔ کتاب مرگ در ونیز

توماس مان (Thomas Mann) نویسندهٔ بزرگ آلمانی بود که در 6 ژوئن 1875 به دنیا آمد. وی از مهمترین و تأثیرگذارترین نویسندگان ادبیات آلمانی و جهان در قرن بیستم است.

توماس مان آثار متعددی در زمینه‌های مختلف ادبی، اجتماعی و فلسفی به‌جای گذاشته است. او بیشتر برای رمان‌ها و داستان‌هایش شناخته می‌شود که اگر بخواهیم به برخی از آن‌ها که بیشتر به چشم مخاطبان آمده‌اند اشاره کنیم، باید «بودنبروک‌ها»، «کوه جادو» و «دکتر فاستوس» را نام ببریم.

توماس مان به دلیل پرداختن به مسائل انسانی عمیق، پیچیدگی درونی شخصیت‌ها و عمق فلسفی آثارش، به یکی از نویسندگان بزرگ ادبیات جهانی تبدیل شد و در همین راستا وی در سال 1929 نیز جایزهٔ نوبل ادبی را برنده شد. او، سال 1955 در زوریخ سوئیس درگذشت.

نظر نویسنده درباره کتاب مرگ در ونیز

توماس مان در مقاله درباره روانشناسی خلق ادبی به ترجمه محمود حسینی زاد در نشریه سمرقند درباره خلق آثارش چنین می‌گوید:

«الهام» به معنی «دریافت یک‌باره» برایم ناآشناست. کارهایم از آن دست نیست که بر اساس الهام نوشته شوند، به عوامل بسیاری بستگی دارند در واقع الهام فقط این باور است که به هرحال در موقعیتی خودش می‌آید. وضعیت تمرکز، وضعیت آرامش جسمی روحی است، سلامت دیدن و شنیدن. وقتی در این وضعیت قرار دارم از انبار ذخیره درونم چیزی دلگرم‌کننده و مسرت‌بخش بیرون می‌آید و به من این باور را می‌دهد که اگر درست به کارش ببرم. چیز جالب‌توجهی خواهد شد؛ اما علی‌القاعده آن طرح و چارچوب بسیار خرد و ناچیز است و من با این تصور دست‌به‌کار می‌شوم که کار سریع و ساده اجرا می‌شود.

او در ادامه در خصوص ثبت ایده‌هایش چنین می‌گوید: چیزی برای ثبت نیست. دفتر یادداشت ندارم، اما در عوض کاری را که باید انجام بدهم مرکز و کانون تمام حواس و دقتم می‌شود و از آن به بعد هر چه در زندگی تجربی‌ام اتفاق می‌افتد با آن کار پیوند زده می‌شود، حداقل سعی‌ام را می‌کنم: نه فقط تجربیات زمان حال، بلکه تجربیات گذشته و عادت شده، آن اثر کم‌حجم یا پرحجم تمام حسیات و حیاتم می‌شود. ساده‌تر بگویم: می‌شود هدف زندگی.»

نکات جالب درباره کتاب مرگ در ونیز

در اینجا برخی از نکات جالب در مورد این کتاب آورده شده است:

• نویسنده کتاب مرگ در ونیز در سال 1911 از ونیز بازدید کرد و مجذوب زیبایی این شهر شد. او در نوشتن کتاب از تجربیات سفر خود بهره برده است.
• شخصیت قهرمان کتاب، تحت تأثیر گوستاو مالر آهنگساز مشهور خلق شده است.
• این کتاب به خاطر محتوای خود و زیرمتن‌های هم‌جنس‌گرایانه، در زمان انتشارش بحث‌برانگیز شد و در برخی محافل با انتقاد و سانسور مواجه شد.
• این کتاب تاکنون دستمایه‌ بسیاری از کتاب‌های پژوهشی کارشناسان ادبی در سراسر جهان قرار گرفته است.

اگر به یک رمان کوتاه عمیق و بسیار تأمل‌برانگیز علاقه دارید، مرگ در ونیز یک گزینه عالی برای خواندن است.

اقتباس ها از کتاب مرگ در ونیز

لوچینو ویسکونتی، کارگردان سرشناس ایتالیایی، این رمان را دستمایه اقتباس سینمایی با همین نام در سال ۱۹۷۱ قرار داد. او تنها حرفه قهرمان کتاب را از نویسنده به آهنگساز تغییر داد. هر چند اقتباس رمانی فلسفی و رمزآلود کار دشواری است؛ اما ویسکونتی در این شاهکار سینمایی توانست تا حد زیادی به اصل کتاب وفادار بماند و اثری درخور توجه و ماندگار خلق کند که هنوز هم به‌عنوان یکی از عالی‌ترین اقتباس‌های ادبی سینما شناخته می‌شود.

افتخارات و جوایز کتاب مرگ در ونیز

• نویسنده برنده جایزه نوبل ادبی سال ۱۹۲۹
• برنده جایزه ادبی گوته سال ۱۹۴۹

نقد رسانه ها، افراد مشهور، و منتقدین درباره مرگ در ونیز

مرگ در ونیز نوشته توماس مان در طول صد سال گذشته بازخوردهای بسیار وسیع ‌الطیفی را دریافت کرده است. در ادامه نقدهای جدیدتر از رسانه ها و نظرات افراد مشهور درباره این کتاب آورده شده است:

• «در مرگ در ونیز، مانند فایدروس افلاطون، جنون عشقی و هنری درهم‌تنیده شده‌اند... آنچه رمان واقعاً از ما می‌خواهد در مورد آن تأمل یا قضاوت کنیم این است: آیا این نوع جنون خوب است یا بد؟»— ربکا گلدشتاین، فیلسوف
• مرگ در ونیز، اثر توماس مان، رمان کوتاهی است که به عمق مضامین روان‌شناختی و اگزیستانسیال میل، زوال و جستجوی زیبایی می‌پردازد. — Barnes & Noble
• اثری درخشان از یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان قرن — Kirkus Reviews
• «مرگ در ونیز مشهورترین و خوانده‌شده‌ترین اثر ادبی توماس مان است. این داستان کوتاه نیمه اتوبیوگرافیک درباره سفر یک نویسنده به شهر ونیز است که با استفاده از نمادگرایی و بهره بردن از نثر دقیق و ظریف مضامینی را در ارتباط با مدرنیته ارائه می‌دهد.»— الیزابت فروند

خرید کتاب مرگ در ونیز

اگر اولین باری است که از بوک لند خرید می‌کنید می‌توانید کتاب مرگ در ونیز را با 25 درصد تخفیف تهیه کنید. برای آشنایی با شیوه‌ خرید آنلاین کتاب می‌توانید راهنمای خرید را مطالعه کنید.