21 درس برای قرن 21

هراری در این اثر به چالش‌های موجود دنیای امروز و آینده پرداخته است. این کتاب در پنج فصل نوشته شده است و انسان را با سوالات مهمی درگیر می‌کند و سعی دارد تا مقصد نهایی هوش و وجدان بشری را به تصویر بکشد. در پشت جلد کتاب چند جمله در باب معرفی کتاب آمده است: «ذهن انسان همیشه نگران است و این لزوماً چیز بدی نیست.

هراری، در این کتاب، چارچوبی مفید برای روبه‌رو شدن با این ترس‌ها ساخته است. به اعتقاد او، رمز پایان دادن به اضطراب‌هایمان، نگران بودن نیست، دانستن این است که نگران چه چیزهایی باشیم، چقدر نگرانشان باشیم و چگونه برای آینده‌ای متفاوت از جهانی که در آن زندگی می‌کنیم، آماده شویم.»

نظر خوانندگان در سراسر دنیا درباره کتاب 21 درس برای قرن 21 چیست؟

در ادامه نظر بعضی از خوانندگان که در سایت‌های آمازون و گودریدز دیدگاه خود را ثبت کرده‌اند، با هم می‌خوانیم. خواننده‌ای درباره‌ی کتاب نوشته است: «این کتاب مطمئناً قابل تأمل است و بسیاری از سؤالاتی را که از خودم درباره‌ی آینده پرسیده‌ام بحث می‌کند. موضوع اصلی این است که سرعت تغییرات بسیار سریع‌تر از هر زمان دیگری در تاریخ بشر است. اگر می‌خواهید نگاهی اجمالی به آینده‌ی بشر داشته باشید و خلاصه‌ای از این‌که چگونه به نقطه‌ای که اکنون در آن هستیم رسیده‌ایم، این کتاب بسیار مناسب است.»

خواننده‌ی دیگری با اشاره به نکات مهم این کتاب می‌نویسد: «یووال نوح هراری چالش‌های امروزی ما را با کتابی جذاب و خواندنی ارائه می‌کند. این کتاب به من کمک کرد تا پویایی‌ها و پیچیدگی‌ها را درک کنم. او سرنخ‌هایی ارائه کرده است که می‌توانیم با انجام آن‌ها، کیفیت زندگی خویش را بالا ببریم.»

یکی دیگر از مخاطبین با تحسین نویسنده نوشته است: «نتیجه‌گیری هراری خواندنی است و شیوه‌ای که او باورهای دینی و تفکر منطقی را تطبیق می‌دهد، بسیار قابل تحسین است. این کتاب واقعا جذاب است و خواندن آن از ضروری‌ترین کارهایی است که همگان باید انجام دهند.»

جملاتی از کتاب که شاید انگیزه خواندن باشند

کتاب این‌گونه آغاز می‌شود: «انسان‌ها بیش‌تر به قصه‌ها فکر می‌کنند نه به واقعیات، ارقام یا معادلات. و هرچه قصه ساده‌تر، بهتر. هر شخص، گروه و ملتی، قصه‌ها و افسانه‌های خود را دارد. اما طی قرن بیستم، فرادستان جهان در نیویورک، لندن، ونیز، برلین و مسکو، سه قصه‌ی بزرگ خلق کردند که ادعا می‌کردند تمام گذشته را توضیح داده و آینده‌ی کل جهان را پیش‌بینی می‌کنند: داستان فاشیسم، داستان کمونیسم و داستان لیبرال. جنگ جهانی دوم قصه‌ی فاشیسم را سرنگون کرد، و از اواخر دهه‌ی ۱۹۴۰ تا اواخر دهه‌ی ۱۹۸۰، جهان عرصه‌ی جنگ بین فقط دو داستان بود: کمونیسم و لیبرالیسم. سپس داستان کمونیسم سقوط کرد و داستان لیبرالیسم، راهنمای مسلط به گذشته‌ی بشر و دستورالعمل ناگزیر برای آینده‌ی جهان- یا آن‌گونه که به نظر می‌رسید، برای فرادستان جهان- باقی ماند.»

در قسمت دیگری از کتاب آمده است: «در طولانی‌مدت، هیچ شغلی کاملا از اتوماسیون در امان نخواهد ماند. حتی هنرمندان هم باید از این موضوع آگاه باشند. در دنیای مدرن، هنر معمولا با عواطف انسانی پیوند دارد. ما مایلیم فکر کنیم که هنرمندان نیروهای روان‌شناختی درونی را منتقل می‌کنند و اینکه همه هدف هنر، مرتبط کردن ما با احساساتمان یا تحریک احساساتی جدید در درون ماست. در نتیجه، وقتی می‌خواهیم هنر را ارزش‌گذاری کنیم، مایلیم آن را با تاثیرات احساسی که بر ببینده گذاشته قضاوت کنیم. اما اگر هنر با احساسات انسانی معنا شود، وقتی الگوریتم‌های بیرونی قادر باشند احساسات انسانی را بهتر از شکسپیر، فریدا کالو یا بیانسه درک کرده و با مهارت اداره کنند، چه اتفاقی خواهد افتاد؟»

در قسمتی از کتاب، نویسنده به مشارکت انسان‌ها و کار گروهی می‌پردازد: «انسان‌ها به‌ندرت فقط به خودشان فکر می‌کنند. ما، ترجیحا گروهی فکر می‌کنیم. درست همان گونه که بزرگ کردن یک کودک به همکاری یک قبیله نیاز دارد، اختراع یک وسیله، حل و فصل درگیری یا درمان یک بیماری هم به همکاری قبیله نیاز دارد. هیچ‌کس به تنهایی همه‌چیز را درباره ساخت کلیسا، بمب اتم یا هواپیما نمی‌داند. آن‌چه انسان خردمند را کمی بالاتر از سایر حیوانات قرار داد و ما را به اربابان زمین تبدیل کرد، منطق فردی ما نبود، بلکه توانایی بی‌مانندمان برای تفکر باهم در گروه‌های بزرگ بود.»

درباره نویسنده کتاب 21 درس برای قرن 21

یووال نوح هراری (Yuval Noah Harari)، روشن‌فکر، تاریخدان و نظریهپرداز اسرائیلی است که در سال ۱۹۷۶ در شهر کریات آتا به دنیا آمد. او دارای دکترای تاریخ از دانشگاه آکسفورد است و دو کتاب قبلی او بیش از ۱۲ میلیون نسخه فروش داشته و به ۴۵ زبان ترجمه شده است.

وی در حال حاضر در دانشگاه عبری اورشلیم تدریس می‌کند. هراری دو بار جایزه‌ی پولانسکی را در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۲ برای خلاقیت و اصالت دریافت کرده است و در سال ۲۰۱۱ نیز جایزه‌ی انجمن تاریخ نظامی مانکادو را به خاطر مقالات درخشانش در حوزه‌ی تاریخ نظامی برد. همچنین در سال ۲۰۱۲، مفتخر به عضویت در فرهنگستان علوم اسرائیلی‌های جوان شد. از دیگر آثار برجسته‌ی وی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: «انسان خردمند» و «انسان خداگونه».