فریدون آدمیت

فریدون آدمیت (1387-1299) نویسنده، تاریخ‌نگار و دیپلمات برجسته در زمان پهلوی دوم در تهران زاده شد. او پس از گذراندن دوره ابتدایی وارد دارالفنون شد و تا کلاس پنجم در آنجا درس خواند و پس از پایان دوران متوسطه، در سال ۱۳۱۸ در وزارت پست و تلگراف به کار مشغول شد و یک سال وارد وزارت خارجه شد. همچنین برای ادامه تحصیل راهی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۲۱ فارغ‌التحصیل شد. او بعدها در سال ۱۳۳۰ برای مأموریتی پنج ‌ساله به سفارت ایران در لندن رفت و تحصیلات خودش را نیز تکمیل کرد و در ۱۳۳۸ در رشته تاریخ دیپلماسی و حقوق بین‌الملل از دانشگاه لندن دکترا گرفت. از مشاغل او در دوران خدمت در وزارت امور خارجه می‌توان به دبیر دوم سفارت ایران در لندن، دبیر اول نمایندگی دائمی ایران در سازمان ملل متحد، نماینده ایران در کمیسیون وابسته به شورای اقتصادی و اجتماعی ملل متحد، مدیر کل سیاسی وزارت خارجه، مشاور عالی وزارت امور خارجه، معاون وزارت امور خارجه و... اشاره کرد. کتاب‌هایی همچون «اندیشه‌های میرزا فتحعلی آخوندزاده»، «فکر دموکراسی اجتماعی در نهضت مشروطیت ایران»، «ایدئولوژی نهضت مشروطیت ایران» و «اندیشه‌های طالبوف تبریزی» از آثار او هستند.